چه کرده ای بادلم

چه کرده ای با این دل من

که تا دنیا دنیاست

 هیچ کس برای من تو نمیشود...

وقتـی بـودی...

 

آنقـدر کـوچـک بـودی کـه در قلبـم جـا میشـدی . . .

 

حـالـا کـه نیسـتـی ، اینقـدر بـزرگـی کـه تمـام دنیـا خـالـی اسـت . . !

اگر تو باشی . . .

ﺍﮔﺮ ﺗـــﻮ ﺑﺎﺷــﯽ . . .

ﺣﺘــﯽ ﺍﮔﺮ ﭘﺮﻧﺴــﺲ ﺑﺎﺑﺎﻡ ﺑﺎﺷــﻢ

ﺣﺘــﯽ ﺍﮔﺮ ﯾﮑﯽ ﯾﻪ ﺩﻭﻧــﻪ ﺑﺎﺷــﻢ

ﻗﻮﻝ ﻣﯿــﺪﻡ ﺑﻪ ﻋﺸــﻘﺖ ﺻﺒــﺤﺎ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺗــﻮ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﻢ... !

ﻭﺍﺳــﺖ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﯿــﺰ ﺻﺒﺤﻮﻧــﻪ ﺭﻭ ﺑﭽﯿﻨﻢ ...

ﻭﺍﺳـﺖ ﺑﺎ ﻋﺸــﻖ ﻗﺮﻣﻪ ﺳﺒــﺰﯼ ﺑﭙﺰﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺑــﻮﯼ ﭘﯿﺎﺯ ﻓــﺮﺍﺭ ﻧﮑﻨﻢ ...

ﻗــﻮﻝ ﻣﯿـﺪﻡ ﺷﺒﺎ ﻭﺍﺳﺖ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺑﻤﻮﻧـﻢ ﺗﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺳـﺮ ﮐﺎﺭ ﺑﯿﺎﯼ ﻭ ﺑﺎﻫـﺎﺕ ﺷـﺎﻡ ﺑﺨﻮﺭﻡ ...

ﻗــﻮﻝ ﻣــﯿﺪﻡ ﺍﺟــﺎﺯﻩ ﻧﺪﻡ ﺗﻨــﻬﺎ ﺑﻤﻮﻧــﯽ ....

ﺣﺘــﯽ ﺍﮔﻪ ﻣــﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺳــﺘﺎﻣﻮ ﺑﺎ ﺍﺗــﻮ ﻣﯿﺴﻮﺯﻭﻧﻢ 

ﺑــﺎﺯﻡ ﺧــﻮﺩﻡ ﻭﺍﺳﺖ ﭘﯿﺮﻫﻨــﺘﻮ ﺍﺗﻮ ﻣﯿﺰﻧﻢ...

ﻗــﻮﻝ ﻣﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﻋﺸــﻘﺖ ﺑﺮﻡ ﮐﻼ‌ﺱ ﺷــﯿﺮﯾﻨﯽ ﭘﺰﯼ ﻭ ﺩﺳــﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼ‌ﻗﺘــﻮ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿــﺮﻡ ...

ﻭ ﻭﺍﺳــﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨـﻤــﻮ ﻣﻮﻗــﻊ ﮐﻪ ﻣﯿﺨــﻮﺭﯼ ﺑﺎ ﻋﺸــﻖ ﻧﯿــﮕﺎﺕ ﮐﻨــﻢ . .

ﺍﮔــﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷــﯽ . . .

ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺩﯾﮕــﻪ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺍﻻ‌ﻥ ﮔﺎﻫــﯽ ﺳﻮﺭﭘﺮﺍﯾﺰﺕ ﻣﯿﮑﻨــﻢ ﻭ ﭘﺎﮐــﺖ ﮐﺎﺩﻭﺗﻮ ﺧــﻮﺩﻡ ﺗﺰﺋﯿﻦ ﻣﯿﮑﻨــﻢ . . .

ﻓﻘــﻂ ﺗــﻮ ﺑــﺎﺵ .

منبع:98لاو

مجموعه عکس نوشته های زیبا سری اول

کمی آغوش آرامش

تخت برای اتفاق های عاشقانه کوچک است

من بوسه ای را می شناسم

که باید به خیابان رفت

و آن را از دنج ترین کنج کوچه ها دزدید

شهر برای اتفاق های عاشقانه کوچک است

من دریایی را می شناسم

که عمقش به اندازه ی جیب های ماست

من فکر می کنم دنیا برای اتفاق های عاشقانه کوچک است.

دلم خوش نیست غمگینم...

دلم خوش نیست غمگینم...

کسی شاید نمی فهمد کسی شاید نمی داند...

کسی شاید نمی گیرد مرا از دست تنهایی

تو می خوانی فقط شعری و زیر لب آهسته می گویی:

عجب احساس زیبایی...! تو هم شاید نمی دانی …

از زمستان نفرت دارم

یــه دنــیـــا حــســرت ...

عــاشـقــانــه ی خــاص...

مـثــلـا وقـتـی آسـمـون اَبــری بـاشـه و بــارون نـَـم نَـم بـیـاد...
جــلـو پـنـجـره واسـتـادی از پــشـت بغـلـت مـیـکـنـم...
یـواش تـو گـوشـت مـیـگـم خـوشـبـحـال مـن...
سـرتـو بـرمـیـگـردونـی بـا تـعـجـب نـیگــام مـیـکـنـیمـیـگـی چـطـور؟؟
مـیـگم...
اسـمـون دل مـن چــه ابـری بـاشـه چــه صــاف...
مــاه مـن هـمـیـشـه پـیـشـمـه...
ی چـشـمـک مـیـزنم و بــاز دوبــاره خـنــده هــای جــادویــی تــو و...
دل بــی صــاحــاب مــن...

تـو بـی هـیـچ قـیــد و شــرطـی خــــ♥ـــدا را داری

آرامــش نــه عــاشــق بــودن اســت ، 

 

نــه گــرفـتـن دسـتـی کـه مـحــرمــت نـیـسـت ! 

 

نـه حـرف هـای عـاشـقـانـه و قـربـان صـدقه هـای چند ثـانیه ای !

 

آرامــش حـضـور خــداســــت . . . 

 

وقـتـی در اوج نـبــودن هــا نـابــودت نـمی کــنـد ، 

 

وقـتـی نــاگـفـتـه هــایـت را بـی آنـکـه بـگـویـی مـیـفــهـمـد ؛ 

 

وقـتی نـیـاز نـیـسـت بــرای بــودنش الـتـمـاس کـنی ! 

 

غــرورت را تـا مــــرز نــابــودی پـیـش بـبــری ؛ 

 

وقـتی مـطمـئـن بـاشی بـا او ، هــرگـز تـنـهـا نـخـواهی بـود ! 

 

آرامــش یـعـنـی هـمــیـن ! 

 

تـو بـی هـیـچ قـیــد و شــرطـی خــــ♥ـــدا را داری .

مـاه گـل سـرت

مـاه گـل سـرت

خـورشیـد سینـه ریـزت

دو ستـاره گـوشواره هـایـت ...

عـاشقـم و از جیـب خـلیفـه می بـخشم !