۲۹تیر
آرامــش نــه عــاشــق بــودن اســت ،
نــه گــرفـتـن دسـتـی کـه مـحــرمــت نـیـسـت !
نـه حـرف هـای عـاشـقـانـه و قـربـان صـدقه هـای چند ثـانیه ای !
آرامــش حـضـور خــداســــت . . .
وقـتـی در اوج نـبــودن هــا نـابــودت نـمی کــنـد ،
وقـتـی نــاگـفـتـه هــایـت را بـی آنـکـه بـگـویـی مـیـفــهـمـد ؛
وقـتی نـیـاز نـیـسـت بــرای بــودنش الـتـمـاس کـنی !
غــرورت را تـا مــــرز نــابــودی پـیـش بـبــری ؛
وقـتی مـطمـئـن بـاشی بـا او ، هــرگـز تـنـهـا نـخـواهی بـود !
آرامــش یـعـنـی هـمــیـن !
تـو بـی هـیـچ قـیــد و شــرطـی خــــ♥ـــدا را داری .
