اس ام اس عاشقانه

خاطرات چوب های خیسی هستند که با آتش زندگی،
نه می سوزند و نه خاکستر می شوند.

به انسان گفتم عشق چیست؟

به کوه گفتم عشق چیست ؟ لرزید

 

به ابر گفتم عشق چیست؟ بارید

 

به پروانه گفتم عشق چیست؟ نالید

 

به گل گفتم عشق چیست؟ پرپر شد

 

.

 

.

 

و به انسان گفتم عشق چیست؟

 

اشک از دیدگانش جاری شد و گفت:

 

دیوانگیست!!

منبع:love98

گاهی دلت به راه نیست!!

گـاهـی …

בلـت”بـه راه” نیسـت !!

ولـی سـر بـه راهـی …

خـوבت را میـزنـی بـه ” آن راه ” و میـروی …

و همـه،چـه خـوش بـاورانـه فـڪـــر میکـننــد …

ڪـه تـــــو … “روبـراهــی”….!

جک لندن

آنای عزیزم
آیا من گفتم که می توان انسان ها را در گروه هایی طبقه بندی کرد؟ خب اگر من هم گفته باشم بگذار آن را اصلاح کنم. این گفته در مورد همه انسان ها صدق نمی کند. تو را از خاطر برده بودم برای تو نمی توانم جایگاهی در این طبقه بندی پیدا کنم. تو را نمی توانم درک کنم. ممکن است لاف بزنم که از هر ده نفر، در شرایط خاص. می توانم واکنش نه نفر را پیش بینی کنم یا اینکه از هر ده نفر از روی گفتارها و رفتارها تپش قلب نه نفر را تشخیص دهم. اما به دهمین نفر که می رسم ناامید می شوم. فهم واکنش و احساس او فراتر از توان من است. تو آن نفر دهم هستی.

آیا هرگز دو روح گنگ، ناهمگون تر از ما به هم پیوند خورده اند؟! البته شاید احساس کنیم نقاط مشترکی داریم. اغلب چنین احساسی داری و هنگامی که نقطه مشترکی با هم نداریم باز هم یکدیگر را می فهمیم و در عین حال زبان مشترکی نداریم. کلمات مناسب به ذهن ما نمی رسد و زبان ما نامعلوم است. خدا حتما به لال بازی ما می خندد...
تنها پرتو عقلی که در کل این ماجرا دیده می شود این است که هر دوی ما طبعی عالی داریم. اینقدر عالی که همدیگر را درک کنیم. آری، اغلب همدیگر را درک می کنیم اما بسیار مبهم و تاریک. ماند ارواح که هرگاه در وجودشان شک کنیم، پیش چشم ما مایان می وند و حقیقت خود را بر ما نمایان می سازند. با این وجود خودم به آنچه گفتم اعتقاد ندارم (!) چرا که تو همان دهمین نفری که نمی توانم حرکات یا احساساتش را پیش بینی کنم.
آیا نامفهوم حرف می زنم؟ نمی دانم. به گمانم که این طور است. نمی توانم آن زبان مشترک را پیدا کنم. آری ما طبیعتا عالی هستیم. این همان چیزی است که ارتباط ما را اصولا امکان پذیر ساخته است. در هر دوی ما جرقه ای از حقایق جهانی وجود دارد که ما را به سوی هم می کشاند با این وجود بسیار با هم فرق داریم.
می پرسی چرا وقتی به شوق می آیی به تو لبخند می زنم؟ این لبخند قابل چشم پوشی است... نه؟ بیشتر از سر حسادت لبخند می زنم. من بیست و پنج سال امیالم را سرکوب کرده ام. یاد گرفته ام به شوق نیایم و این درسی است که به سختی فراموش می شود. دارم این درس را فراموش می کنم اما این کار به کندی صورت می گیرد. خیلی که خوشبین باشم فکر نمی کنم تا دم مرگ تمام یا قسمت اعظم آن را به فراموشی بسپارم.
اکنون که در حال آموختم درس جدیدی هستم، می توانم به خاطر چیزهای کوچک به وجد بیایم اما به خاطر آنچه از من است و چیزهای پنهانی که فقط و فقط مال من است نمی توانم به شوق بیایم، می توانم. آیا می توانم منظورم را به طور قابل فهم بیان کنم؟ آیا صدای مرا می شونی؟ گمان نمب کنم. بعضی آدم ها خودنما هستند. من سرآمد آنها هستم.

جک
اوکلئو، 3 آوریل

نامه نیما به عالیه:

بانو،بانوی بخشنده ی بی نیاز من!
این قناعت تو دل مرا عجب می شکند...
این چیزی نخواستنت و با هر چه که هست ساختنت...
این چشم و دست و زبان توقع نداشتنت و به آن سوی پرچین ها نگاه نکردنت...
کاش کاری می فرمودی دشوار و ناممکن،که من به خاطر تو سهل و ممکنش می کردم...
کاش چیزی می خواستی مطلقا نایاب که من به خاطر تو آن را به دنیا ی یافته ها می آوردم...
کاش می توانستنم هم چون خوب ترین دلقکان جهان تو را سخت و طولانی و عمیق بخندانم...
کاش می توانستم هم چون مهربان ترین مادران رد اشک را از گونه هایت بزدایم....
کاش نامه یی بودم ، حتی یک بار با خوب ترین اخبا...
کاش بالشی بودم ، نرم، برای لحظه های سنگین خستگی هایت...
کاش ای کاش اشاره ای داشتی، امری داشتی،نیازی داشتی،رویای دور و درازی داشتی...

آه که این قناعت تو دل مرا عجب می شکند....

پیامک عاشقانه:

قصدم نشستن بود...
اما در کنارت.... نه چشم انتظارت....
قصدم شکستن غرورم بود....
اما در آغوشت.... نه زیر پایت...
قصدم زندگی بود...
اما با تو... نه با خاطراتت....
قصدم پیر شدن بود....
اما به پایت.........
نه به دستت......!!
" قیصر امین پور

مواظب باش عاشق شدی

مـــــواظب بـــاش

اگــــــــــــــــــــر از شنــــیــدن صــــداش دلــــت لــــرزیـــد

اگـــــــه هــــــــرچـــــی بــــــدی کـــــــــرد تـــو فـــــرار نــکـــــردی و مـــــوندی

دیگه تــــــــــــــــــــمومــــــــــــه

اونــــ

شــــده هــــمه دنــــیات

مینیمال عاشقانه

بی تو بی رمق و بی جان باز هم به دنبال جادویِ نگاهت می گردم؛ بیا که غروب دلسوخته ی نگاهم بی تو سمت و سوی به جانب آرامش نمی یابد و های و هوی سینه ام هر دم تمنایت می کند!
خودخواسته در آغوش صدایت حل می شوم؛ آرام که می گیرم؛ ردی از تصور مهربانیه نگاهت تنهایی چشمانم را به چالش می کشد و نبودنت نشانم می دهد هنوز هم منم که در هیچ بدون تو زیستن چنان گرفتار و تنها شدم؛ که برای خاموشی لحظه هایم معنا و درمانی نمی یابم!
 دلم یگانه زیستن با تو را می خواهد و هر دم بهانه ات خالی حضورت را گرفتن؛ به امید حضورت از خواب برخاستن و با لمس نگاهت قرار گرفتن... که پوچی لحظه هایم آمیخته با جام تنهایی هایم هر دم از هیچ سرشار می شود!
می دانی؛ وقتی از جادوی حضورت لبریز می شوم...؛ گام هایم جان می گیرند... نگاهم لطیف می شود... خنده هایم واقعی تر می گردند... و پنجره به سمت و سوی احساسم راهی تا روشنایی را نشان می دهد. می دانی؛ از تمامی وجودت محبتی عمیق می خواهم که تمامیِ محبت سینه ام را پذیرا شود؛ و بر جادویِ نگاهم که بی صبر منتظر تولدی شکوهمند است؛ ابتدا و آغازی گردد؛ که خاموشی نوری از احساس در چشمانم بر حجم سینه ام سنگینی می کند.
 می دانی؛ من از تمامیِ این سرمای جانکاه و بی قرار دنیا؛ دستان گرم و تپش هایِ امیدوار و مهربان قلبت را می خواهم تا در میانه ی چشمانت آرام بگیرم و در وادی حضورت از سعادتی عشقی عمیق لبریز شوم... . . . تنها لحظه ای آن سوی چشمان خاموشم را ببین؛ یکپارچه شعله ام که بهانه ی آغوشت را می گیرم؛
یک صدا احساسم که دامان امن آرامشت بی قراری چشمانم را جلا می دهد؛ لحظه ای تامل کن؛ شاید ماندن در خانه ی احساسم ... . . . چه میشد اگر بی ترس در این دنیا از هر واژه ام به سویت دوستت دارم هایِ ناگفته ام هم لبریز میشد؟!!! چه میشد اگر در این خالی عمیق تنهاییِ احساسِ آدم ها؛ جایی برای شک و دروغ باقی نمی ماند؟!!!
 چه میشد اگر تمامی تنهایی ام در آغوش نگاهت ردی از حقیقیتی عظیم می یافت و آرامم می کرد؟!!! چه میشد اگر...؟!!!

به عشق تو زنده ام

عزیزم این قلب کوچکم تنها برای تو می تپد !

این چشمهای بی گناهم برای تو اشک می ریزند و این تن خسته ام به عشق تو زنده است....

به قلب کوچک و گویا شکسته ام عشق بورز که برای تو می تپد.....

خون عاشقی را با محبت هایت در رگهای خشکم بریز و به من جانی تازه ببخش .....

مرا نوازش کن ٬ مرا آرام کن ٬ بیا و به من بگو که مرا دوست میداری ٬

اگر بارها گفته ای باز تکرار کن عزیزم....

ﺗـــــــــــــــــﻮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ

ﺗـــــــــــــــــﻮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ

ﻛﻪ ﺭﻭﺯﮔـــــــــــــــــﺎﺭ

ﺩﺭﯾـــــــــــــــــﻎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ

ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺎ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣـــــــــــــــــﺎ!

ﻣـــــــــــــــــﻦ

ﺑـــــــــــــــــﯽ ﭘﻨﺠﺮﻩ

ﺑـــــــــــــــــﯽ ﺑﻬــــﺎﻧﻪ

ﺑـــــــــــــــــﯽ ﻫــــﻮﺍ

ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺎ ﺗـــــــــــــــــﻮ

ﺩﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﯾـــــــــــــــــﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ

ﻛﻪ ﺑـــــــــــــــــﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺷﺪﻥ

ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺮﺻﺘﻢ ﺑـــــــــــــــــﻮﺩ....